تغییر همیشه درد دارد ...

تابستان هم به پایانش نزدیک شده و من نمی‌فهمم خوشحالم یا ناراحت ... زندگی همان هست که بوده ... و احتمالا تغییری نخواهد کرد ... شاید هم امیدوارم که تغییری نکند تا به رخوتم ادامه دهم ... گاهی آدم از ته دلش چیزی را آرزو می‌کند که از داشتنش واهمه دارد ... حس و حال این روزهای من هم دقیقا همین است ... از ته دلم اتفاقاتی را آرزو می‌کنم که نمی‌دانم چیست و از افتادنش سخت می‌ترسم ...

از غمگین بودن خسته‌ام ... دنبال راهی برای شادی می‌گردم ... 

فکر ادامه‌ی تحصیل مثل خوره به جانم افتاده ... اما تردید ولم نمی‌کند ... 

امتحان سخت دو هفته‌ی دیگر و تنبلی و غرور و تاکید مسخره‌ام برای درس نخواندن، فکرم را به هم ریخته‌اند ...

- 

پ.ن ـ برام هیچ حسی شبیه تو نیست ... کنار تو درگیر آرامشم ... همین از تمام جهان کافیه ... همین که کنارت نفس می‌کشم ... 

برام هیچ حسی شبیه تو نیست ... تو پایان هر جستجوی منی ... تماشای تو عین آرامشه ... تو زیباترین آرزوی منی ... 

منو از این عذاب، رها نمی‌کنی ... کنارمی، به من نگاه نمی‌کنی ... تمام قلب تو به من نمی‌رسه ... همین که فکرمی، برای من بسه ...